Zondagochtend reden we met mijn vriend, zijn broertje en zijn ouders naar Eindhoven. Samen met mijn vriend, zijn oom en nichtje gingen we de 7,1km valkenloop lopen. Toen we bij zijn familie in Eindhoven aankwamen gingen wij als lopers alvast naar Valkenswaard, de rest van de familie zou later komen om aan de finish te staan.

We hadden nog geen startbewijzen omdat er regen voorspeld werd, maar het was gelukkig droog dus we gingen lopen. 40 minuten voor de start kon je nog een startbewijs kopen dus we besloten een uur van te voren aanwezig te zijn. Zodra we van de snelweg afgingen stonden we al in de file. We moesten nog zo’n 7km rijden tot we bij AV Valkenswaard waren. Er was iets van RTL GP Dakar in de buurt dus niet iedereen kwam voor de Valkenloop. We hebben over dat laatste stuk 40 minuten gedaan en we waren dus te laat. 25 minuten voor de start waren we er en de laatste bus was al weg.

Een random man die naar de finishende lopers van de halve marathon aan het kijken was hoorde ons zuchten en bood aan om ons naar het startvak te brengen. Echt super aardig! We stapte bij hem in de auto en hij zette ons precies in het startvak af, omdat er nog meer lopers vertraagd waren was de start 5 minuten uitgesteld en waren we dus alsnog, precies op tijd!

Het startschot ging, ik zette mijn Nike app aan en begon te lopen, na 500m stond een kraampje met bekertjes water en stukjes mandarijn, ehhh dacht ik, nu al?! Nee dankje, ik ren nog wel even voor ik wat drink. De rest van de loop waren er een kraampjes meer… Maar dat maakt voor een 7 kilometer loop niets uit hoor ;-). Het lopen begon prima, ik wilde een pace van 5’40″ lopen en dat lukte aardig, ik startte natuurlijk weer te snel met een pace van 5’30″ maar op een gegeven moment liep ik achter twee vrouwen van een jaar of 35/40, ze liepen denk ik voor de gezelligheid. Ze hadden geen muziek in, waren constant aan het kletsen en droegen de zelfde capri legging en groen jasje.

Ik besloot dat ik de hele wedstrijd achter ze bleef lopen en ze op het laatst in zou halen. Ik begon me te irriteren aan een soort klik geluid dat boven mijn muziek uit kwam. Toen ik de vrouwen bekeek kwam ik erachter dat wanneer de linker vrouw met haar linker been een knik maakte je een klik hoorde. Ik maakte een diepe zucht, wie doet nou zoiets?! Wie koopt nou schoenen die een geluid maken bij elke stap die je zet !#$%^&?!

Ondertussen vertelde mijn app me dat ik al 3km gelopen had, al bijna op de helft. Ik liep nog steeds achter de twee vrouwen met hun fijne tempo maar irritante klik. Mijn haarbandje van Nike was wat afgezakt en ik wilde het goed doen, ook deed ik mijn ingevlochten vlecht naar achter en toen wist ik het, dat geluid, die klik was het geluid van mijn ijzertje van het elastiekje van mijn vlecht die op mijn startnummer tikt, grrrrr, ik was het gewoon zelf! Ongelofelijk.

Bij 3,5 kilometer kreeg ik opeens steken in mijn zij, aan de rechtse kant. Ik besloot gewoon door te rennen maar opeens ging het niet meer en ik moest stoppen. Ik ben gaan wandelen en heb een aantal keren diep adem gehaald, mijn handen achter mijn hoofd gelegd en nog eens gezucht. Ik kon er weer tegenaan!

Bij 4,5 kilometer kwamen de steken weer terug, ik deed precies het zelfde maar nu iets langer. Toen de pijn verdween begon ik weer met rennen en de pijn bleef gelukkig weg. Toen ik van mijn app te horen kreeg dat ik al op 6,5 kilometer zat kon ik het niet geloven, ik rende nog midden in het bos, die finish was nog echt niet in zicht. Bij 7,0 kilometer stonden er eindelijk wat mensen langs de kant, ik probeerde nog een beetje te versnellen voor zover als dat ging en ik finishte in officiële tijd 41:54 de afstand 7,1 km. Mijn app gaf het iets anders aan, ik heb door de steken in mijn zij ook mijn pace van 5’40″ niet gehaald maar ik heb wel genoten van de mooie natuur!

Bij de finish stond de rest op mij te wachten, mijn vriend en zijn oom waren binnen iets na 40 minuten en zijn nichtje was in 34 minuten al binnen, ze is topvoetbalster, super knap van haar! Ze werd ook derde van de vrouwen. We kregen van de rest van de familie een roosje en gingen terug naar Eindhoven voor een welverdiende lunch!